باشد که رستگار شویم ...
قبل از شروع بازی های المپیک تو اف بی نوشتم :
" قطعن اگه من یکاره ای بودم ، ینی در حد او.با.ما و اینا ، میزدم کللهم المپیک و ملمپیک
و این شر و وریات رو تعطیل میکردم ! هرچی فکر میکنم میبینم هیچ ورزشی تو دنیا جز فوتبال
هیچ گونه جذابیتی نداره حتی به اندازه ی یه گل کوچیک محله ای ! "
اما الان بعد از گذشت یک هفته باید اعتراف کنم که قطعن اشتباه میکردم !
ورزشایی مثه شنا و والیبال ساحلی به خصوص در بخش بانوان و خواهران عزیزمون
جذابیتش از دربی خودمون هم بیشتره ! ( مدیونید اگه فک کنید من نیگاه کردم ! گذری
همینطوری چشم افتاده وگرنه خدا رو شکر همه منو میشناسن و میدونن آدم چش پاکیم ! )
به شددت میخوام تلاش کنم استیل بدن رو حسابی رو فُرم بیارم ، ایشالله بعد از دانشگاه
برم سمت جنوب و آموزش والیبال ساحلی ببینم و بعد از اون برای گرفتن مدارک درجه ی
B و A راهی بلاد کُفر بشم تا بتونم تو المپیک هفت هشت سال بعد یکی از مربی های این
عزیزان باشم ... نیتم هم خدا رو شکر تو این راه خیر هست و فقط میخوام بقیه از استعداد
های نهفته ی من استفاده کنن ... و اینکه اگر من جای بابا و مامانم بودم قطعن به داشتن
چنین پسری افتخار میکردم .
+ امیدوارم نکته ی این عکس رو متوجه شده باشید ! نکتش نه به برنامه ریزی من کار داره و
نه به این دو خواهر ! اون طناب قرمز وسطیه آرم مگ دونالد داره و من الان هوس ساندویچ
کردم ، اونم نزدیک سحر !
++ پیشاپیش اگر عمو فیلی اومد سمتم و زد خودمو وبلاگمو له کرد میگم که همتونو حلال کردم!