هیچ غریبه ای ، آنجا را نمیخواند !

باید اعتراف کنم هنوزم که هنوزه جوگیریات پرشین بلاگ رو خیلی بیشتر از جوگیریات الان  

دوس دارم ! شاید چون اون وبلاگ پُره از خاطره های قشنگی که فک نمیکنم بچه ها حالا 

حالا ها اونا رو یادشون بره ! اما شاید مهم ترین قسمت اونجا آشنائی من با کیامهر بود .  

نمیدونم کی بود ، اما فک میکنم اواسط سال 88 ، ینی سه سال پیش همین روزا بود که 

من برای اولین بار اونجا رفتم ، اونم از طریق وبلاگ کرگدن . اولین کامنتی هم که گذاشتم 

یه کامنت خصوصی برای نویسنده ی اونجا بود که یادمه بهش گفتم خیلی ازت خوشم اومده ! 

شاید به خاطر کامنتائی بود که برای بچه ها میذاشت و اونا فوق العاده بودن !  

حالا سه سال از اون روزا داره میگذره ، سه سال تلخ و شیرین ! پُر از اتفاقات عجیب غریب ! 

 تو این سه سال من بارها با اون آدم باحاله کامنت گذار صحبت کردم ، گاهی اوقات 

 ناخواسته اعصابشو خورد کردم ، بعضی موقع ها درد و دل کردم و بعضی موقع ها هم  

ازش کمک خواستم ...  تو همه ی حالات خیالم راحت بود که طرف من کیامهر باستانیه ، 

کسی که مطمئن بودم بدون هیچ چشم داشتی حرفامو خوبه خوب گوش میکنه و بهم  

میگه که باید چیکار کنم ...  خوشحالم که بعد از گذشت این همه مدت رفاقت ما مثه روزای 

اول باقی مونده ، مثه دو تا برادر ... و این نشون میده که دوستی های اینجا تاریخ انقضا نداره ! 

جمله ای که خودم بارها گفتم اما همش از روی بی حوصلگی و شایدم عصبانیت زده شده  

باشه ، اما وقتی به دوستی خودم و کیامهر نگاه میکنم میبینم این رفاقت از خیلی رفاقت های 

دنیای واقعیم ارزشمند تره ، این وقتی بیشتر بهم ثابت میشه که وقتی میبینم من کیامهرو یکبار 

بیشتر ندیدم ، اونم تو 5 ، 6 دقیقه و تو میدون حافظیه ی اراک !  

و حالا فردا تولد نویسنده ی جوگیریاته ، خوشحالم از اینکه هست و مینویسه ، به جرئت میتونم 

بگم وقتی کیامهر انرژی داره و پستای شاد و شنگولی مینویسه ، این انرژی به بچه ها هم منتقل 

میشه و اینو میشه از روی چت - کامنت های بعضی پستا دید ... راستش دیشب یاد اون موقع ها 

افتادم که تو کامنتدونی جوگیریات چت میکردیم و تو عرض یک ساعت تعداد کامنت ها به دو سه 

هزار تا میرسید ! و وقتی کیامهر میامد یکی کامنت میذاشت " فررررررراااااااااااااررررررررر " و به  

اصطلاح از اونجا جیم میزدیم ! امیدوارم بازم از این پستهای به قول خود کیامهر طوفانی ببینیم ... 

تولدت مبارک آقای خاصِ بلاگستان ... 

 

+ مسلمن یکی از بزرگترین افتخارات دوران وبلاگ نویسیه من ، همکاری با کیامهر تو قسمت 

های رادیو و تولدانه هست ... و اینکه هیچ وقت کمک هاشو برای بلاگزیت و به خصوص مجله  

دهه ی 90 فراموش نمیکنم ...